(Milind Baburao Teltumbde, 1964–2021)
Hindistan’daki devrimci komünist hareketin tarihi, sayısız şehidin kanıyla kızıllaşmıştır. Sıradan bir siyasî kadrodan devrimci partinin en üst önderliğine kadar herkes, emperyalizme ve onların yerli uşaklarına karşı kesintisiz mücadelede canını feda etmiştir. Halk savaşının bugünlere gelmesi bu bitmeyen mücadele ve özverinin ürünüdür. Bugün, yaşamı bize yol gösteren böyle bir devrimcinin şehitlik günüdür.
13 Kasım 2021’de, Maharashtra–Chhattisgarh sınırındaki Gadchiroli bölgesinin Padewa ormanlarında, Halkın Kurtuluş Gerilla Ordusu (PLGA) ile eyaletin C-60 komando birliği arasında şiddetli bir çatışma yaşandı. O gün, Hindistan Komünist Partisi (Maoist) Merkez Komitesi üyesi ve Maharashtra–Madhya Pradesh–Chhattisgarh (MMC) Özel Bölge Komitesi sekreteri olan yoldaş Deepak, yani Milind Baburao Teltumbde, çatışma alanında şehit düştü. Önderliğinde bulunan PLGA birliği askerî güçler tarafından dört bir yandan kuşatılmasına rağmen uzun süre teslim olmayarak son nefeslerine kadar direndiler. Havan, el bombası ve otomatik silah ateşi altında dahi kusursuz taktiklerle saldırı ve karşı saldırı düzenlemeye devam ettiler. Komutan Deepak, yaralı yoldaşları güvenli yere taşımaya çalıştı, önderliği korumaya uğraştı. Sonunda gerillaların çoğu bölgedeki köylülerin yardımıyla güvenli biçimde çekilse de 27 devrimci savaş alanında şehit düştü. Onların arasında komünist yoldaş Deepak da vardı. Bu şehadet, devrimci hareketin tarihinde bir yenilgi değil; Uzun Süreli Halk Savaşı ve Yeni Demokratik Devrim hedeflerine son ana dek sadık kalan devrimcilerin büyük bir fedakârlığıdır.
DALİT EMEKÇİ BİR AİLEDEN DEVRİMCİ BİLİNCİN FİLİZLENİŞİ
Milind Teltumbde 5 Şubat 1964’te Maharashtra’nın Yavatmal bölgesindeki Raju adlı bir köyde doğdu. Babası Baburao ile annesi Anasuya yoksul gündelik işçilerdi. Babasaheb Ambedkar’ın etkisiyle Budizmi benimsemişlerdi. Kast sistemine ve batıl inançlara karşı bir tutumları vardı. Babası dürüst ve toplumsal bilince sahip bir insandı; annesi ise cesur ve merhametliydi. Evleri, siyasî kadrolara barınak ve yemek sağlayan bir mücadele mekânıydı. Yoldaş Milind de bu devrimci atmosfer içinde büyüdü. Gençlik yıllarında Bhagat Singh, Ambedkar ve Dalit Panter Hareketi’nden ilham aldı. Elektrik üzerine eğitim aldıktan sonra Western Coalfields’de (WCL) çalıştı. Burada maden işçilerinin sömürü ve baskısını doğrudan gördü. Bu deneyim, onda derin bir sınıf bilinci oluşturdu; devrimci siyasete yürüyüşü buradan başladı.
İŞÇİ LİDERLİĞİNDEN PROFESYONEL DEVRİMCİLİĞE
1984 yıllarında yoldaş Milind, Hindistan Komünist Partisi (Marksist-Leninist) [Halk Savaşı]’yla temas kurdu. Kısa sürede örgütçülük yeteneği, cesareti ve fedakârlığı onu partinin önemli kadrolarından biri hâline getirdi. Genç bir çırak olarak ilk çalışmasını Dhopatola kömür madeni bölgesinde yaptı. İşçiler arasında devrimci bilinç yaratmayı amaçlayan Navjawan Bharat Sabha’yı (NBS) kurdu. Bu örgüt aracılığıyla genç işçilere sınıf mücadelesinin ideallerini taşıdı; düşük ücretlere, sağlıksız çalışma koşullarına ve patronların baskısına karşı onları örgütledi.
1984’ün Şubat’ında Gadchiroli’nin Kamlapur bölgesinde düzenlenen Adivasi Shetkari Shetmajoor Sangathan’ın ilk konferansının çalışmasına aktif olarak katıldı. Devlet güçlerinin vahşi saldırısıyla kanlı şekilde bastırılan bu konferans, onun yaşamında derin bir iz bıraktı ve onu devrimci yola daha kararlı biçimde itti. Bu süreçte Aghil Maharashtra Kamgar Union’un (AMKU) kuruluşunda önemli rol oynadı; bu örgüt daha sonra sayısız örgütsüz işçiyi bir araya getirerek mücadeleci bir işçi hareketi yarattı. Aynı zamanda WCL işçi sendikası önderliği içinde maden işçilerinin mücadelesini yeni bir düzeye taşıdı.
1988’de Nagpur’daki Khaparkheda Termik Santrali’nde beş bin geçici işçinin üç ay süren tarihî grevine önderlik etti. Ağır baskı ve polis işkencesine rağmen örgütlülüğü koruyan işçiler sonunda haklarını elde etti. 1 Mayıs’taki bir eyleme yönelik polis saldırısının ardından tutuklandı ve üç ay hapsedildi. Serbest kalınca “Kalka” adıyla çalışmaya devam etti; Wardha bölgesinin sendika sekreterliğine seçildi. Ertesi yıl işçilerin mücadelesi baskı kurunca, yönetim onu işe geri almak zorunda kaldı. Bu zafer, onun başarılı önderliğinin bir göstergesiydi.
Bu dönemde NBS’nin başkanlığına seçildi. Mumbai gecekondu bölgelerinde ve Vidarbha’nın yoksul gençleri arasında örgütlendi. NBS, onun önderliğinde sadece işçi hareketinin yan örgütü değil, bir kuşağın siyasî okuluna dönüştü. Toplumun en dışlanmış ve suçlulaştırılmış kesimlerinin—lümpen proletaryanın—dahi devrimci politikayla örgütlenebileceğine inanıyordu. Bunun somut örneği, maden patronları adına grev kırmakla görevli azılı çeteci Nagesh’ti. Yoldaş Milind onunla birebir görüşüp siyasîleştirerek onu sıkı bir işçi önderine ve NBS’nin aktif bir üyesine dönüştürdü. Halkla kurduğu bu güçlü bağ, onu kısa sürede Partinin tam zamanlı kadrosu hâline getirdi. 1992 civarında Partiye profesyonel devrimci olarak katıldı. Kent ve kırdaki sınıf mücadelesini birbirine bağlayarak sağlam bir örgütsel zemin yarattı.
SİYASÎ KARARLILIK
Partinin iç kriz dönemlerinde dahi doğru politik tutum aldı. 1985–87 arasındaki iç ayrışmalarda Merkez Komite dağılırken, Yoldaş Milind Uzun Süreli Halk Savaşının devrimin tek yolu olduğunu savundu ve bu çizgide kararlı kaldı. Partideki sol maceracılık ve sağ oportünizme karşı korkusuzca mücadele etti. 2000’de toplanan 3. Eyalet Konferansında Maharashtra Eyalet Komitesine seçildi. Kentsel işçi hareketini Dandakaranya’daki silahlı köylü mücadelesiyle birleştirmeyi hedefleyen “Vidarbha Perspektifi”nin oluşturulmasında kritik bir rol oynadı. Nagpur, Chandrapur ve Wardha’da hareketi yeniden canlandırdı. Devrimci öğrenci örgütlerinin “Köylere Gidelim” kampanyasına öncülük etti ve devletin “Mrityunjay Operasyonu” baskısına rağmen çalışmayı sürdürdü. 2004 yılında düzenlenen “Mumbai Direnişi”nin (MR 2004) başlıca örgütleyicilerinden biri olarak da yoldaş Milind’in rolü unutulmazdır. Emperyalist güçlerin oluşturduğu “Dünya Sosyal Forumu”na alternatif olarak MR inşa edilmişti. Milind yüzlerce gönüllüyü örgütleyerek emperyalizmin bu maskesini teşhir etme mücadelesine önderlik etmişti. Kast sorunu üzerine teorik çalışmaları özel bir öneme sahiptir. Maoist siyaseti derinlemesine inceleyerek Ambedkarcılığın sınırlılıklarını ortaya koydu. Devrimsiz kast temelli sömürünün kaldırılamayacağını, çürümüş kast temelli yarı sömürge, yarı feodal düzenin kökünü ancak Yeni Demokratik Devrimin kazıyabileceğini gösterdi. 1997 Ramabainagar’da Ambedkar heykelinin tahrip edilmesine ve 2006 Khairlanji katliamı sonrası Dalit hareketine önderlik etti. Merkez Komite adına tarım krizi ve çiftçi intiharları üzerine önemli bir broşür hazırladı. Çevre krizi üzerine de özel çalışma yaptı.
2007 sonrası Maharashtra’daki devrimci hareket ağır darbeler aldı; birçok önemli kadro tutuklandı, Güneybatı Bölge Bürosu neredeyse çöktü. Milind’in yoldaşı olan Angela da tutuklandı. Böyle bir ortamda örgütü neredeyse tek başına ayakta tuttu; akıntıya karşı yüzerek devrimci hareketi yeniden canlandırdı. 2008’de bir ajan kadroyu ideolojik mücadeleyle açığa çıkarıp partiden atarak örgütü korudu.
2013’te Parti Merkez Komitesine alındı. 2017’de MMC Özel Bölge Komitesi sorumluluğunu üstlendi. Onun önderliğinde Gadchiroli’de 25’ten fazla madencilik karşıtı hareket örgütlendi. Köy meclislerini PESA Yasası kapsamında örgütledi; açlık grevi, protesto ve halk milisleri kurma yönünde yol gösterdi.
Kobad Gandhi’nin Fractured Freedom kitabını “devrime teslimiyet belgesi” olarak niteleyip onun oportünist ve gerici tutumlarını açıkça teşhir etti; Merkez Komite adına bu konuda teorik bir metnin hazırlanmasına öncülük etti.
ÖRGÜTÇÜ VE KÜLTÜREL SANATÇI
Yoldaş Deepak yalnızca yetenekli bir örgütçü değil, aynı zamanda parlak bir düşünür ve sanatçı ruha sahip bir devrimciydi. Marksist literatürü düzenli olarak inceler, çeşitli konularda teorik belgeler yazardı. “Jwalamukhi” mahlasını kullanarak yazdığı şiir ve şarkılar hâlâ Parti içinde söylenmektedir. Onun sesi, direniş yemini gibiydi. Şöyle derdi: “Devrimci sanat, ezilenlere kendi güçlerini gösteren; ezenlere de yaklaşan çöküşlerinin işaretini veren bir sanat olmalıdır.”
Dürüst, sade bir yaşam sürdü; yoldaşlarını sevdi, mizahı ve insanî yaklaşımıyla gerçek bir halk önderiydi. Dandakaranya’dan şehirlerin sanayi bölgelerine kadar onun ayak izleri direnişin sembolüdür.
Yoldaş Deepak bugün hâlâ neden güncel?
Şehadetinden sonra devlet ve şirket medyası, Bhima Koregaon davası gibi uydurma komplolarla onu karalamaya çalıştı. Oysa yoldaş Deepak, sömürülen halkın kurtuluşu için yaşamını adamış gerçek bir halk önderiydi. Bugün Brahmanist-Hindutva faşizminin baskısı, şirket yağması ve kast–cinsiyet temelli sömürünün yoğunlaştığı koşullarda onun mücadelesi bize şunu hatırlatıyor: Halkın kurtuluşunun tek yolu örgütlü devrimci mücadeledir.
Ne var ki bugün devrimci hareketin içinden bazı önderler ağır bir ihanet yoluna sapmıştır. Eski Merkez Komite üyeleri Venugopal (Sonu) ve Rupesh başta olmak üzere bütün bir birlik teslim olmuştur. Halkın mücadeleyle elde ettiği silahları faşist devlete teslim etmişlerdir. Kimileri gerici parlamenter siyasete girmeyi bile dillendirmiştir. “Yeni yol” adıyla devrimci mücadeleyi terk etmişlerdir. Bu uzlaşmacılık tehlikelidir; halkın değil, devletin çıkarlarına hizmet eder. Toplumsal dönüşüm kuramı yalnızca nutuklarla değil, örgütlü ve silahlı mücadeleyle hayata geçirilebilir: bu temel gerçeği inkâr etmişlerdir.
Bu koşullarda yoldaş Deepak’ın yaşamı ve şehadeti bir yol göstericidir: Sadece hâkim sınıflara karşı değil, onunla uzlaşma ve teslimiyetin her türüne karşı da kesintisiz mücadele verilmelidir. Halkın devrimcilerinin ve halkın partisinin yaktığı sınıf mücadelesi ateşi, yüzlerce devlet saldırısı ile bile söndürülemez. Yoldaş Deepak bunu, hayatıyla kanıtladı.
Yazan: Shri
Çeviri: Yeni Demokrasi
Bu yazı Devrimci Öğrenciler Cephesi’nin (RSF) sitesinden alınmıştır.
